Panyo.

Sumakay ako ng bus na biyaheng ayala papuntang monumento.. Medyo punuan sa bus at buti nalang ay nakasakay ako na kahit papaano ay may ilang bakanteng upuan pa rin naman.

Naupo ako sa tabi ng isang babae. Nakayukyok siya sa kaharap na sandalan kung saan siya nakaupo. May kulay ang buhok, nakaearphones at nakasuot ng varsity jacket. Basang-basa siya. Siguro malayo ang nilakad nito at sumugod sa malakas na ulan. Panaka-naka ko siyang tinitignan dahil mukhang hindi ata mabuti ang pakiramdam nitong babae. Pasimple akong nagmamasid. Napansin ko ang pagpatak ng luha niya sa bag na kandong kandong niya at pigil na mga paghikbi. Nag-aalala ako at nag-iisip kung anong pwede kong gawin..

Agad kong kinuha ang panyo sa aking bulsa. Kinalabit ko ang babae.

"Miss..." sabay lahad ng panyo ko.

---

Lulan ako ng bus mula ayala papuntang monumento. Galing ako sa isang probinsya kasama ang isang espesyal na tao sa akin at mga kaibigan niya. Nung pauwi na kami, nagkaroon kami ng di pagkakaunawaan, dahilan para di kami magkibuan sa biyahe. Bumaba kami sa St. Francis sa Shaw Blvd., mula doon sinugod namin ang malakas na ulan hanggang edsa. Walang kibuan at hindi nagsabay sa paglalakad. Dire-diretso niya kong iniwang nakatayo ng wala man lang pamamaalam. Masama ang loob na sinugod kong mag-isa ang malakas na ulan hanggang sa makarating ako sa terminal ng bus sa megamall. Pagkasakay na pagkasakay ko ng bus, hindi ko napigilan ang pangingilid ng luha sa mga mata ko. Agad na kumawala ang mga luhang kanina ko pa kinikimkim.. Binabaybay ng bus na sinasakyan ko ang kahabaan ng edsa habang ako nakayuko lang at patuloy na umiiyak. Kahit anong punas ang gawin ko, hindi pa din tumitigil sa pag-agos ang mga luha ko..

Tatakbo at gagalaw

Mag-iisip kung dapat bang bumitaw

Kulang na lang, atakihin

Ang pag-hinga'y nabibitin

Ang dahilang alam mo na

Kahit ano pang sabihin nila

Tayong dalawa lamang ang makakaalam

Ngunit ako ngayo'y naguguluhan

Makikinig ba ako

Sa aking isip na dati pa namang magulo?

O iindak na lamang

Sa tibok ng puso mo

At aasahan ko na lamang na

Hindi mo aapakan ang aking mga paa..

Kasabay ng malakas na ulan, siya ring pagpatak ng mga luha ko.. Walang tigil.. sunod-sunod.. Inaalala ko ang lahat ng mga salitang binitawan niya sa akin na naging dahilan kung bakit sa di mabilang na pagkakataon sumugal ako sa pag-ibig. At lahat ng mga salitang yun.. binitawan lang.

Huminto ng cubao ang bus na sinasakyan ko para kumuha ng pasahero. May naupo sa tabi ko at di ko pinag-aksayahan ng panahong lingunin. Patuloy pa rin ako sa pag-iyak..

Hanggang sa may kumalabit sa balikat ko.

"Miss.."  bulong ng lalake at may iniaabot na panyo.

Nakayukong inabot ko ang panyo mula sa kamay niya.. Di na ko nagdalawang-isip na kunin ang panyo dahil alam ko na sa pagkakataong 'to, panyo lang ang makakaramay ko.

Patuloy pa rin ako sa pag-iyak. Malayo ang tingin habang nakadungaw sa bintana. Wala na kong narinig mula sa lalaki.

North Edsa. Tumayo ang lalaki para bumaba. Agad kong hinawakan ang kamay niya. Isinosoli ko ang panyo.

Nginitian niya lang ako at naglakad na palayo sa kinauupuan namin.

Walang tigil ang pag-agos ng luha ko at maging ang pagbuhos ng ulan hanggang sa makarating ako ng monumento.  Pero sa pagkakataong ‘to.. May panyo na 'kong karamay kahit papaano.

Iniwan ko ang panyo sa kinauupuan ko kasama ang lahat ng sakit na nararamdaman ko at bumaba ng bus.

Sana lang, sa bawat pahid ko sa mga luha ko gamit ang panyo, siya ring unti-unting pagkawala ng lahat ng sakit na nararamdaman ko.

Kuya, kung sino ka man.. Maraming Salamat.

---

Bumaba na ako ng bus. Ngunit hindi ko maintindihan kung bakit iniisip ko pa rin ang babaeng nakatabi ko sa bus na umiiyak. Ang mga mata niyang mugto sa pag-iyak. Nung hinablot niya ang kamay ko upang isoli ang panyo.. Nung katabi ko siya habang nagbibiyahe, gusto kong magtanong pero mas pinili kong wag nalang dahil malaki ang tyansang di rin naman niya ko sagutin. Hindi ko maintindihan kung bakit umaasa akong makasakay muli ang babae. Pero sana kung magkakataon, sa susunod na makakatabi ko siya.. Makita ko sana siyang nakangiti habang nakadungaw sa bintana at nakikinig ng magandang musika gamit ang earphones niya.

Ito ang aking lahok para sa Saranggola Blog Awards 4

Tema: Lakbay

Pamagat: Panyo

Kategorya: Maikling Kwento

Mga Sponsors: