Hindi ko maisip ang buhay ko kung walang musika. Mapa-malungkot ako o masaya, hindi mawawala ang pakikinig ko sa musika kapag pakiramdam ko ang pinag-uusapan.
Emo rin ako minsan, sa ganitong panahon may nalalaman akong pagtanaw sa bintana ng aking kwarto habang nakikinig ng mga malulungkot na kanta. tapos maya-maya may papatak ng luha. Perfect! Hahaha!
Marami na rin ang kantang nagpaiyak sa akin. Hehe.
Kapag masaya ako, asahan mo nang marinig ang malakas na boses kong sintunado sa labas ng kwarto ko. Nagtatatalon ako sa kama habang kumakanta hawak ang hairbrush ko bilang mikropono. Hahaha. Kapag napaos na ko at di pa ko kuntento, magsasasayaw ako sa ibabaw ng kama ko hanggang sa antukin ako at abutin ng madaling araw.
Minsan nga e nakalimutan kong ilock ang pinto. Tinatawag pala ko ng nanay ko e napakalakas ng earphones ko kaya di ko naririnig.. Bigla nalang bumukas ang pinto at naabutan ako ng nanay kong tumatalon at nagkakakanta hawak yung hairbrush ko.
"HAHAHAHA. Hinaan mo yang pagkanta mo nakakahiya sa kapitbahay!" sigaw ng nanay kong tatawa-tawa. Hiyang-hiya ako e. HAHAHAHA
Wala naman talaga akong gustong sabihin dito e. May makwento lang. Saka gusto ko lang idaing na malungkot ako kasi may kulang e. Nawawala ang earphones ko badtrip!
No comments:
Post a Comment